Խորհրդարանական թատրոնն այդպես էլ չհստակեցրեց, կառավարության ծրագիրն էր վիժեցնում, թե պատրաստվում էր քաղաքական նոր զորավարժության, որի արձագանքը չուշացավ՝ եղավ Գորիս-Կապան ճանապարհի ռազմական սպառնալիքը: Այսքանից հետո խորհրդարան մտնի անվտանգային դոկտրինը ու զերո դիսկուրս Հայաստանի պաշտպանության մասին: Գոնե բացեիք պաշտպանության նախարարի այն արտահայտությունը, թե մենք հրաժարվել ենք հին սպառազինությունից, նույնն է՝ թե մեր տղաներին չպաշտպանած մետաղի ջարդոնից ու անցնում ենք հայկական զենքի արտադրությանը: Հայրենիքով մտահոգված քանի մանդատ կրողի հետաքրքրեց, թե այդ ինչպես և երբ է ձևավորվելու պրոֆեսիոնալ բանակը: Բա սա չէր լինելու ազգային ժողովի գլխավոր օրակարգը, գոնե ի պատասխան Ալիևի ու մյուսների: Գիտեք, բժիշկներն ունեն մի փորձված մեթոդ. Եթե ուզում ես ճիշտ և շուտ ախտորոշել հիվանդին, նրա օրգանիզմում կազմակերպի պրովոկացիա, որից հետո, որպես կանոն, հիվանդ օրգանը բացահայտվում է հիվանդության իր ամբողջ պատմությամբ: Մեր խորհրդարանը գնում է ճիշտ այդ ճանապարհով, և պետք չէ խանգարել նրա առերեսմանը այս իրականության հետ, հակառակը, պետք է օգնել ճակատագրի թափանիվին, եթե, իհարկե, ուզում եք տեսնել կլանային պետության ավարտը…
Նվեր Մնացականյան