Мнацаканян-Time: Кто наградит Шевченко медалью армяно-российской дружбы

Здравствуйте! Психологическая атака российских медиа на Армению закончилась официальной заупокойной с российской стороны: по-другому и быть не могло, поскольку это бы раскрыло модератора антиармянской истерии, а это делать не принято. В армяно-российской интеллектуальной перестрелке самым зрелищным стала слабость нервов, типичным примером чего были заочные оскорбления в адрес Шевченко и ему подобных.

Если хотите, то этот вид российских пропагандистов намного предпочтительнее политических рабов армянского происхождения, поскольку, когда в открытую играют Шевченко и ему подобные, то они вынуждены раскрыть уровень заказной ненависти в отношении армян, что бы никогда не произошло, не будь этого недееспособного соглашения с Евросоюзом.

Безусловно, классическим провалом российской пропаганды стало бы ответное молчание с армянской стороны, и было бы хорошо, если бы это происходило по принципу наплевать, но это маловероятно в нашей уязвимой ситуации. Соответственно, рана остается открытой, поскольку никто еще не сказал, как и где заархивировать армяно-российский балласт дружбы, раскрытый Шевченко и ему подобными…Удачи!

Нвер Мнацаканян

Բարեւ Ձեզ: Հայաստանի  նկատմամբ ռուսական  քարոզչամեքենայի հոգեբանական գրոհն  ավարտվեց  ռուսական կողմի  պաշտոնական  հետողորմիայով. այլ կերպ  չէր  կարող լինել, հակառակ  դեպքում  կբացահայտվեր հակահայկական  հիստերիայի մոդերատորը,  իսկ դա ընդունված  չէ։ Հայ֊ռուսական  ինտելեկտուալ  փոխհրաձգությունում  ամենադիտարժանը  նյարդերի  թուլությունն  էր. Շևչենկոներին  այդպես  հեռահար հայհոյելը նյարդային թուլության  տիպիկ  օրինակ է։ Եթե  կուզեք,  ռուսական  քարոզչամեքենայի այդ  տեսակն  ավելի  նախընտրելի  է հայկական  ծագումով  քաղաքական  ստրուկներից,  որովհետև  երբ  շևչենկոներն  են  բաց  խաղում,  ստիպված  են  լինում  բացահայտել  ընդդեմ  հայերի  պատվիրված  նենգության աստիճանը,  որը  երբեք  չեր  լինի,  եթե  չլիներ եվրամիության  հետ  անմեղսունակ  համաձայնագիրը։ Իհարկե,  ռուսական  քարոզչամեքենայի հակահայկականության  կլասիկ  տապալումը  կլիներ  հայկական  կառույցների  համախումբ  լռությունը,  լավ  կլիներ  թքած  ունենալու կամքով,  բայց  դա խոցելիության  մեր վիճակում  քիչ  է  հավանական։ Ուստի  վերքը  բաց  է  մնում,  որովհետև դեռ  որևէ մեկը չի  ասել՝  ինչպես  և  որտեղ  արխիվացնել  հայ֊ռուսական  բարեկամության  շևչենկոների  բացահայտած  բալաստը… Հաջողություն:

Նվեր Մնացականյան