Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Никто не забирает на тот свет свое богатство: аксиома это или ирония судьбы не так уж и важно. Как бы то ни было, всем разумнымлюдям это известно: это знали фараоны, строившие себе золотые дворцы и, вероятно, сегодняшние богачи, питающиеся черной икрой и наполняющие свою жизнь ваннами с шампанским.
Скандал, связанный с именем Армена Джигарханяна огорчает именно по той причине, что один из гигантов советского кино оказался в пустоте, до крайности унижающей его достоинство. Армянский мастер великолепных киноролей возможно не заметил бумеранг судьбы, который пришел с горечью родившейся на полвека позже него русской женщины.
Расставание с нажитым тоже искусство, и, возможно, это более, чем искусство. История армян, кстати, довольно богата примерами, когда миллионные состояния завещалисьгуманитарным фондам и Церкви. Как здесь не вспомнить самый свежий пример – возрождённый Левоном Айрапетяном великолепный храмовый комплекс Гандзасар XIII века. Одним словом, наверное, уже не особо важно, что теряет Армен Джигарханян на закате своей жизни и что получает молодая жена, претендующая на имущество старца. Необходимо просто остановить падение артиста и простить его за старческий катаклизм: ведь на аристократической высоте вечной картины «Здравствуй, это я» стоит тот же Джигарханян… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Բարեւ Ձեզ: Ոչ ոք ունեցվածքը հետը չի տանում. ճակատագրի աքսիոմ է, թե հեգնանք, կարևոր չէ։ Սա գիտեն, թերևս բոլոր բանական մարդիկ. գիտեցել են ոսկե ապարանքներ կառուցած փարավոնները, գիտեն հավանաբար խավիարով սնվող ու շամպայնի լոգանքներով իրենց կյանքը ցոփացնող մեր օրերի հարուստները։ Արմեն Ջիգարխանյանի անվան շուրջ թանձրացող պատմությունը տխրեցնող է հենց միայն նրա համար, որ խորհրդային կինոյի հսկաներից մեկը հայտնվել է անօրինակ նվաստացուցիչ դատարկության մեջ։ Հրաշալի կինոդերերի հայ վարպետը երևի չի էլ նկատել ճակատագրի բումերանգը, որ հայտնվել է իրենից մոտ կես դար ուշ ծնված ռուս կնոջ դառնությամբ։ Ունեցվածքից բաժանվելը նույնպես արվեստ է, երևի ավելի քան արվեստ։ Հայերի պատմությունն, ի դեպ, բավականին շռայլ է միլիոնները մարդասիրական ֆոնդերին ու եկեղեցիներին կտակելու օրինակներով։ Այստեղ ինչպես չհիշել ամենաթարմ օրինակը ՝ Լևոն Հայրապետյանի վերածնած Գանձասարի 13-րդ դարի հոյակերտ վանական համալիրը։ Մի խոսքով, երևի այլևվս կարևոր չէ ՝ ինչ է կորցնում Արմեն Ջիգարխանյանը կյանքի մայրամուտին և ինչ է ստանում ծերուկի ունեցվածքին հավակնող երիտասարդ կինը։ Պետք է կանգնեցնել արտիստի անկումը ու ներել նրա ծերունական կատակլիզմը. չէ որ Բարև, ես եմ մնայուն ֆիլմի ազնվական բարձունքին նույնպես Ջիգարխանյանն է… Հաջողություն:
Նվեր Մնացականյան
