Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Нобелевская история Трампа, вероятно, на этом не закончится, тем более что отказ держащих Нобелевскую планку людей сопровождался довольно высокой дозой политической горечи, почти такой же, как императивное требование Вашингтона. Похвально, что Нобелевский комитет нашел в себе силы преодолеть внешнее давление, особенно со стороны лидеров зависимых от США стран. У одного из них – президента Белоруссии, оказывается имеется генетическое презрение к высокому титулу мира, учрежденному Нобелем. Он говорит: «Если бы предложили мне, я бы отказался». Лукашу, конечно, не предложат — мир не может быть таким. А Трампу подсказали, что нужно готовиться к следующей церемонии награждения, примерно дав понять, что цыплят по осени считают, и то, если к следующей осени цыплята для подсчета будут. На российско-украинском направлении ситуация приближается к точке обострения, а не наоборот. Политическая торговля вокруг Газы тоже не закончилась, закончился геноцид. Трудно сказать, сколько палестинцев вернутся в разрушенную Газу, но они вернутся. А иначе ради чего пролилось столько крови? Возвращающихся в Арцах не будет, но дубинку возвращения арцахцев будут держать над головой Алиева. И трамповский Вашингтон первым воспользуется этой дубинкой, когда закончится нобелевский медовый месяц, и из Вашингтона поступит приказ заменить страх на прибыль. Вряд ли найдется что-то более мощное, чем этническая чистка в Арцахе, способное сотрясти диктатуру. Даже объединенная жертва лезгин и талышей в бакинской мясорубке не является таковой… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Թրամփի նոբելյան պատմությունն այսքանով երևի չի ավարտվի, մանավանդ, որ Նոբելի նշաձողը պահողների մերժումը քաղաքական դառնության բավականին բարձր դոզավորում ուներ, մոտավորապես այնպիսին, ինչպիսին Վաշինգտոնի պահանջն էր իմպերատիվ։ Գովելին այն է, որ Նոբելի հանձնաժողովը գտավ ուժ հաղթահարելու արտաքին ճնշումը հատկապես Միացյալ Նահանգներից կախյալ երկրների ղեկավարների կողմից, որոնցից մեկը՝ Բելառուսինը, պարզվում է գենետիկ արհամարհանք ունի խաղաղության՝ Նոբելի սահմանած այդ բարձրաշխարհիկ տիտղոսի հանդեպ։ Ասում է, եթե ինձ առաջարկեին՝ կհրաժարվեի։ Լուկաշին, իհարկե, չեն առաջարկի․ աշխարհն այդպիսին չի կարող լինել, իսկ Թրամփին հուշել են պատրաստվել հաջորդ մրցանակաբաշխությանը, մոտավորապես հասկացնելով, որ ճտերն աշնանն են հաշվում, էն էլ, եթե հաջորդ աշնանը ճտեր լինեն հաշվելու։ Ռուս-ուկրաինական ճակատում պատերազմը թեժանալու սահմանին է, այլ ոչ՝ հակառակը։ Գազայի քաղաքական առևտուրը չի ավարտվել, ավարտվել է ցեղասպանությունը։ Որքան պաղեստինցի կվերադառնա ավերակների Գազա, դժվար է ասել, բայց կվերադառնան, բա այդքան արյունը ինչու է հոսել։ Արցախ վերադարձողներ չեն լինի, բայց արցախցիների վերադարձի մահակը կպահեն Ալիևի գլխին, և այդ մահակից առաջինը կօգտվի Թրամփի Վաշինգտոնը, երբ կավարտվի նոբելյան մեղրամիսը և կգա Վաշինգտոնից վախը շահով փոխարինելու հրամանը։ Արցախի էթնիկ զտումից ավելի զորեղը բռնապետությունը ցնցելու համար դժվար թե գտնվի․ այդպիսին չէ անգամ լեզգիների ու թալիշների միասին վերցրած ամբողջ զոհաբերությունը Բաքվի մսաղացին․․․
Նվեր Մնացականյան
