Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Да, война соблазнит мигранта, едущего в Россию. Денег там в разы больше, чем в любом мирном и успешном деле. Глава Следственного комитета России, вероятно, прав, утверждая, что тысячи мигрантов уже находятся на фронте, с высокими ставками. Так что, именно этот путь и обслуживают перманентные миграционные ужесточения, иногда без обратного адреса. Другое дело, что уничтожаются последние советские осколки, которые на протяжении семи десятилетий были упакованы под флагом многонациональной семьи, которым также украшена и армяно-российская дружба. В Армении ищут фундамент для создания профессиональной армии. Как ищут — это другой вопрос, но решение правильное. Так поступила Финляндия с населением в пять с половиной миллионов человек, которая тратит два процента своего валового внутреннего продукта на поддержание подушки безопасности страны. Понесшая территориальные потери во Второй мировой войне страна сегодня имеет регулярную армию численностью в 280 тысяч человек и около 900 тысяч резервистов. У Финляндии нет диаспоры, как армянская, но это одна из образцовых стран НАТО. Этого она достигла исключительно за счет эффективного распоряжения внутренним ресурсом. Несмотря на все это, именно мигрант, в том числе и армянский, решает, где ему исполнить свой гражданский долг, который раньше назывался союзным, а теперь чужим. Вопрос, да, находится именно на этой черте. Только решайте без пафоса, с чисто национальным разумом — какой выбор является достойным — армянская армия или чужая мясорубка?… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Պատերազմն, այո, կհրապուրի Ռուսաստան մեկնող միգրանտին․ փողն այստեղ մի քանի անգամ ավելի է, քան որևէ խաղաղ ու հաջողակ գործում։ Ռուսաստանի քննչական կոմիտեի ղեկավարն երևի ճիշտ է, որ հազարավոր միգրանտներ արդեն ճակատում են բարձր դրույքաչափով։ Այնպես որ, միգրացիոն պերմանենտ խստացումները հենց այդ ճանապարհն են սպասարկում, երբեմն առանց հետադարձ հասցեի։ Այլ հարց է, որ ոչնչանում են խորհրդային վերջին փշրանքները, որոնք յոթ տասնամայակ շարունակ փաթեթավորվել էին բազմազգ ընտանիքի դրոշով, և որը զարդարել է նաև հայ-ռուսական բարեկամությունը։ Հայաստանում պրոֆեսիոնալ բանակի հիմքեր են փնտրում․ ինչպես են փնտրում՝ այլ հարց է, բայց դա է լուծումը, ինչպիսին գտել է հինգ ու կես միլիոնանոց Ֆինլանդիան՝ իր համախառան ներքին արդյունքի երկու տոկոսը դնելով երկրի անվտանգության բարձիկին։ Երկրորդ համաշխարհայինից տարածքային կորուստներ կրած երկիրն այսօր ունի 280 հազարանոց գործող բանակ ու մոտ 900 հազար պահեստազոր։ Ֆինլանդիան չունի հայության նման սփյուռք, բայց ՆԱՏՕ-ի օրինակելի երկրներից է, որին հասել է բացառապես իր ներքին արդյունքի կառավարմամբ։ Այսքանով հանդերձ, որոշողը միգրանտն է, այդ թվում և հայ, որտեղ իրացնի քաղաքացիական պարտքը, որը մի ժամանակ կոչվում էր միութենական, հիմա՝ օտար։ Հարցն, այո, հենց այդ սահմանին է, միայն թե որոշեք առանց պաթոսի, զուտ ազգային բանականությամբ, որ ընտրությունն է արժանապատիվ, հայկական բանակը, թե օտարի մսաղացը․․․
Նվեր Մնացականյան
