Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Наверное, будут разные объяснения тому, почему активизировался политический торг вокруг Победы, отмечаемой 9 мая. Не сомневайтесь, каждый будет преувеличивать долю своего участия, особенно те из них, кто отправился в Москву. Как вы знаете, дважды Героев Советского Союза азербайджанского происхождения нет. Этот пробел Азербайджан восполнил с помощью родившегося в Шуши Нельсона Степаняна, включив имя армянского героя в азербайджанскую долю Великой Отечественной войны. В Шуши в качестве памятника истории Азербайджана был установлен даже бюст Нельсона Степаняна, который, правда, простоял лишь до 1988 года. В 1992 году бюст Нельсона Степаняна был возвращен в родной Шуши, где в 2020 году он во второй раз стал жертвой азербайджанского вандализма. Что самое ужасное – оба раза памятник дважды Герою Советского Союза был разрушен вдребезги на глазах у основного хозяина победы во Второй мировой войне: в первый раз в присутствии советского солдата, а во второй – российского миротворца. Вспомнят ли об этом 9 мая в Москве – конечно нет. Ведь для того, чтобы вспомнить, нужно будет поставить на чашу весов Победы участие армян и азербайджанцев в битве против фашизма. Кто и что в советской многонациональной семье отдал за Великую Победу — разница колоссальная. Принять это – все равно, что поручить российскому послу в Азербайджане не гордиться «Ханкенди», в котором не осталось армян, а вернуть памятник дважды Герою Советского Союза в его родной Шуши с надписью: «Нельсон Степанян, погиб за Великую Победу Москвы»… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Երևի տարբեր բացատրություններ կլինեն, թե ինչու է սաստկացել քաղաքական առևտուրը մայիսի 9-ին նշվող հաղթանակի շուրջ։ Չկասկածեք, ամեն մեկն իր մասնաբաժինը կճոխացնի, հատկապես Մոսկվա մեկնողները։ Ինչպես գիտեք, ծագմամբ ադրբեջանցի խորհրդային միության կրկնակի հերոս չկա․ այդ պակասորդն Ադրբեջանը փակել էր Շուշիում ծնված Նելսոն Ստեփանյանով՝ ներառելով հայ հերոսին Մեծ Հայրենականի ադրբեջանական մասնաբաժնում։ Շուշիում անգամ տեղադրվել է Նելսոն Ստեփանյանի կիսանդրին՝ որպես Ադրբեջանի պատմության հուշարձան, որը, սակայն, ապրեց մինչև 88 թվական։ 1992-ին Նելսոն Ստեփանյանի կիսանդրին վերադարձավ ծննդավայր Շուշի, որտեղ երկրորդ անգամ դարձավ ադրբեջանական վանդալիզմի զոհ 2020 թվականին։ Ինչն է այստեղ զարհուրելին․ երկու անգամ էլ խորհրդային միության կրկնակի հերոսի հուշարձանը ջարդուփշուր է արվել երկրորդ համաշխարհայինում հաղթանակի գլխավոր սեփականատիրոջ աչքի առաջ․ մի անգամ խորհրդային զինվորի, երկրորդը՝ ռուս խաղաղապահի ներկայությամբ։ Կհիշեն այս մասին մայիսի 9-ին Մոսկվայում, իհարկե՝ ոչ, որովհետև հիշելու համար հարկ կլինի հաղթանակի նժարին դնել հայերի ու ադրբեջանցիների մասնակցությունը ֆաշիզմի դեմ ճակատամարտում։ Իսկ դա խայտառակ տարբերություն է՝ ով ինչ է տվել խորհրդային բազմազգ ընտանիքից Մեծ Հաղթանակին։ Ընդունել դա, նույնն է՝ թե հանձնարարել Ադրբեջանում ռուս դեսպանին առանց հայերի Խանկենդիով հպարտանալու փոխարեն վերադարձնել խորհրդային միության կրկնակի հերոսի հուշարձանը ծննդավայր Շուշի, Նելսոն Ստեփանյան, զոհվել է հանուն Մոսկվայի մեծ հաղթանակի արձանագրությամբ․․․
Նվեր Մնացականյան
