Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Асад ушел туда, куда уходят все «асады», когда судьба исчерпывает более чем полувековое время культа. Почему Асад, потому что настал его черёд. Кто следующий, мы не знаем. Знает только сам следующий, чьи часы, правда, пока работают, но упорно предвещают конец. Знал ли Асад, что конец будет таким? Скорее всего, да, иначе не стал бы так распределять богатства за пределами Сирии. Кстати, как правило, так делают все «асады», для которых по иронии судьбы самой ненадежной становится страна, которой они управляли. Асад оставил ее на алтаре, сдав на милость тем, кто пришел после него. То, чего никогда не существовало — его изобрели политические вампиры с фальшивым мандатом на жертвоприношение. Вы, наверное, заметили реакцию Минска и Баку на падение Асада. Батька, которого ожидает предвыборный хаос, говорит: не трогайте меня, у меня под рукой уже есть ядерное оружие. Алиев, который переваривает предвыборный хаос уже в пятый раз, теперь уже хочет, чтобы Ереван отменил Римский статут в обмен на мир. Знакомое душевное состояние, не правда ли, с одной лишь разницей: Лукашенко угрожает кровью, Асад потерял Сирию в крови, Алиев ценой крови получил Арцах. Все остальное одинаковое, в зависимости от того, кто в офшорном мире оказался более проворным и удобнее разместился к моменту, когда придет время политической кончины до передачи дворца с золотыми и кровавыми стенами толпе… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Ասադը գնաց, ուր գնում են բոլոր ասադները, երբ ճակատագիրը սպառում է կուլտի ժամանակը՝ կես դարից ավելի։ Ինչու Ասադը, որովհետև հերթն իրենն էր․ ով է հաջորդը, մենք չգիտենք, գիտի միայն ինքը՝ հաջորդը, որի ժամացույցը ճիշտ է՝ աշխատում է, բայց վերջն ավետող համառությամբ։ Գիտեր Ասադը, որ ավարտն այսպիսին է լինելու, հավանաբար, հակառակ դեպքում Սիրիայից դուրս հարստության այդպիսի տեղաբաշխում չէր անի։ Ի դեպ, որպես կանոն դա անում են բոլոր ասադները, որոնց համար ճակատագրի հեգնանքով ամենաանհուսալին իրենց իսկ կառավարած երկիրն է դառնում։ Ասադն այն թողեց զոհասեղանին՝ հանձնելով իր ետևից եկածների բարեգթությանը։ Մի բան, որն երբեք գոյություն չի ունեցել․ այն հորինել են քաղաքական վամպիրները՝ զոհին մատաղ անելու կեղծ մանդատով։ Երևի նկատեցիք Մինսկի ու Բաքվի արձագանքը Ասադի անկմանը։ Բատկան, որին ընտրական քաոս է սպասում, ասում է՝ ինձ ձեռք չտաք, ձեռքիս տակ արդեն միջուկային զենք կա։ Ալիևը, որ մարսում է ընտրական քաոսն արդեն հիգերորդ անգամ, Երևանից հիմա էլ Հռոմի ստատուտի չեղարկում է ուզում խաղաղության դիմաց։ Ծանոթ հոգեվիճակ է, չէ, մի տարբերությամբ․ Լուկաշենկոն արյամբ է սպառնում, Ասադը արյան մեջ կորցրեց Սիրիան, Ալիևն արյան գնով ստացավ Արցախը։ Մնացածը նույնն է՝ կախված նրանից, թե օֆշորային աշխարհում ով է ավելի ճարպիկ ու հարմար տեղավորվել, երբ գա քաղաքական մահն ընդունելու ժամանակը, ոսկու և արյան պատերով պալատը ամբոխին հանձնելուց առաջ․․․
Նվեր Մնացականյան
