Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Пятого марта – в день рождения Спарапета, многие посетили «Ераблур». Майор Саргис Степанян, в 2014 году, спасая раненого товарища, сам чудом остался в живых, потеряв обе ноги и руку в результате взрыва вражеской мины. Много защитников родины с такой судьбой приходят в Пантеон «Ераблур», просто их надо заметить в фальшивой давке телохранителей людей, на джипах поднимающихся на холм армянской памяти. Больно от того, что сегодня посетители «Ераблура», находящиеся на противоположных полюсах судьбы, приходят в святыню нашей победы из тех же окопов: один — в изношенной шинели, оставшейся после войны, а другого сопровождают роскошью разгульного военного. Где-то, что-то пошло не так: Паруйр Севак говорил «я лишь напоминаю, классифицируя лавры войны» … Удачи!
Нвер Мнацаканян
Բարև Ձեզ։ Մարտի հինգին՝ սպարապետի ծննդյան օրը շատերն էին Եռաբլուրում։ Մայոր Սարգիս Ստեփանյանը 2014-ին վիրավոր ընկերոջը փրկելիս ինքն է հրաշքով փրկվել՝ թշնամու ականի պայթյունից կորցնելով երկու ոտքն ու ձեռքը։ Նման ճակատագրով հայրենիքի պաշտպաններ շատ են գալիս Եռաբլուր պանթեոն, պարզապես նրանց նկատել է պետք, հայոց հիշատակի բլուր բարձրացող ջիպավորների ու նրանց թիկնազորային կեղծ հրմշտոցում։ Ցավն էլ այն է, որ այսօր ճակատագրի այդ իրարամերժ բևեռներում գտնվող Եռաբլուրի այցելուները միևնույն խրամատից են գալիս մեր հաղթանակի սրբավայր, մեկը դեռ պատերազմից մնացած հնամաշ շինելով, մյուսին ուղեկցում են շվայտ զինվորականի ճոխությամբ։ Ինչ որ մի տեղ, ինչ որ մի բան սխալ է․ Պարույր Սևակն է ասել, ես ընդամենը հիշեցնում եմ՝ պատերազմի դափնիները դասակարգելիս․․․ Հաջողություն։
Նվեր Մնացականյան
