Мнацаканян-Time: Турки получают максимальную выгоду от Армении и при закрытой границе

Здравствуйте! Отправку армяно-турецких протоколов в мусорный ящик, при желании, конечно, можно объяснить аргументами только армянской стороны. Но не надо забывать, что десятилетняя игра имела более широкий состав участников, а армянская и турецкая стороны футбольной дипломатии были рядовыми игроками в этом составе. Возможно, это прозвучит странно, но чаша терпения болельщиков наполнилась еще в том же Цюрихе, куда была приглашена Турция Абдула Гюла. Десять лет спустя Цюрих отторгнул уже нарушившую ряд правил большой игры Турцию Эрдогана. Теперь надо сожалеть, что Армения потеряла шанс открыть армяно-турецкую границу? Спорный вопрос. У европейцев, безусловно, есть основания для сожаления — сколько денег выброшено на ветер, и потом, представьте страх Европы – целая Малая Азия объята имперским кошмаром. Нелегко, конечно, смириться с этой мыслью. А что делать Армении? С самого начала цюрихского процесса встречали ли вы какой-либо обоснованный подсчет выгоды Армении от открытия границы. Хотя бы такой подсчет, который заставил бы нас торговаться с Эрдоганом? А как насчет террористической угрозы от открытой границы? Турки и сегодня по сравнению с практически нулевой возможностью Армении пользоваться турецким рынком при закрытой границе получают максимальную выгоду от армянского рынка. В следующий раз, посетив в Цюрих, не забывайте об этом обстоятельстве… Удачи!

Нвер Мнацаканян

Բարեւ Ձեզ: Հայ֊թուրքական  արձանագրությունները  աղբարկղ  գցելը,  ցանկության  դեպքում կարելի  է,  իհարկե  բացատրել  միայն  հայկական  կողմի  փաստարկներով։ Բայց  պետք  չէ  մոռանալ,  որ  տասնամյա խաղը  մասնակիցների  ավելի  լայն  կազմ  ուներ,  և  ֆուտբոլային  դիվանագիտության հայկական  ու  թուրքական  կողմերն  այդ  կազմում  շարքային  մասնակիցներ  էին։ Մի  գուցե  զարմանալի  հնչի,  բայց  եվրոպացիների  համբերության  բաժակը  լցվել  է նույն  Ցյուրիխում,  ուր  հրավիրված  էր  Աբդուլա  Գյուլի  Թուրքիան։ Տասը  տարի  անց  Ցյուրիխը  հետ  է  մղում  արդեն  մեծ  խաղի  մի  շարք  կանոններ  խախտած  Էրդողանի  Թուրքիային։ Հիմա  ափսոսալ,  որ  Հայաստանը  կորցրեց  հայ֊թուրքական  սահմանը  բացելու  շանսը։ Վիճելի  է։ Եվրոպացիներն,  անշուշտ,  ափսոսանքի  հիմքեր  ունեն,  ինչքան  փող  է  ջուրը  լցվում,  եվ  հետո,  պատկերացրեք   Եվրոպայի  վախը ՝  մի  ամբողջ  փոքր  Ասիա  է  թաղվում  կայսերապաշտական  մղձավանջում. հեշտ  չէ,  իհարկե,  հաշտվել  այդ  մտքի  հետ։ Իսկ  ինչ  անի  Հայաստանը. Ցյուրիխյան  մեկնարկից  առ  այսօր  եբևէ  հանդիպել  եք  Թուրքիայի  հետ  բաց  սահմանից  հայկական  շահի  որևէ  հիմնավոր  հաշվարկի,  գոնե  այնպիսի,  որը  մեզ  կստիպեր  մտածել  Էրդողանի  առաջարկած  առևտրի  շուրջ.  իսկ  բաց  սահմանի  ահաբեկչական  ռիսկը։ Թուրքերն   այսօր  էլ  փակ  սահմանով  հայկական  շուկայից  ստանում  են  առավելագույնը,  Հայաստանի  թուրքական  շուկայից  օգտվելու  գրեթե  զրոյական  հնարավորության  համեմատությամբ։ Հաջորդ  անգամ  Ցյուրիխ  գնալիս  չմոռանաք  այս  հանգամանքը… Հաջողություն:

Նվեր Մնացականյան