Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Саргис Ацпанян, вероятно, был тем редким армянином, который оставил лавры победы на поле боя и выбрал гражданство Армении чистыми руками. Так, конечно, мало кто поступает. Вопреки этому, есть вопиющие примеры того, как участник войны раскрывает свою цель получить долю от родины. С первого взгляда кажется, что это естественно для человеческой природы, и можно даже закрыть глаза на то, кто и как любит свою страну. И теперь трудно сказать, кто был более гармоничен с миром – Саргис, переживший войну внутри себя, или генерал, заполучивший на той же войне погоны богатства. Это уже одному Богу судить. Но именно в этом контексте становится существенным обсуждение о месте, где будет похоронен Саргис Ацпанян, поскольку для поменявших лавры войны на лавры благополучия создана уникальная возможность очиститься от греха в отношении столь идейного участника отечественной войны. Всего лишь понадобится рассмотреть этот вопрос по-христиански, простить его за нонконформизм в отношении политической конъюнктуры и не злопыхать восторженно о том, что Саргис имел счастье провести три года и шесть месяцев в тюрьме страны своей мечты… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Բարեւ Ձեզ: Սարգիս Հացպանյանն երևի այն եզակի հայերից է, որ հաղթանակի դափնիները թողեց պատերազմի դաշտում և Հայաստանի քաղաքացիությունն ընտրեց մաքուր ձեռքերով։ Այդպես, իհարկե, քչերն են վարվում։ Ի հակառակ աղաղակող են օրինակները, երբ պատերազմի մասնակիցը բացահայտում է հայրենիքից իր բաժինը ստանալու նպատակը։ Առաջին հայացքից թվում է պարզ, մարդու բնությանը շատ հարիր պահ է. անգամ կարելի է աչք փակել, թե ով ինչպես է սիրում իր երկիրը։ ԵՎ հիմա դժվար է ասել, այս ընթացքում ով էր աշխարհին ավելի ներդաշնակ ՝ պատերազմն իր ներսում ապրած Սարգիսը, թե նույն պատերազմից հարստության ուսադիրներ հաջողացրած գեներալը։ Աստծո քննելիքն է։ Բայց այստեղ է, որ Սարգիս Հացպանյանին որտեղ հուղարկավորելու որոշումը դառնում է էական, որովհետև պատերազմի դափնիները բարեկեցության դափնիներով փոխարինածների համար բացառիկ հնարավորություն է ստեղծվել հայրենական պատերազմի գաղափարական մասնակցի նկատմամբ մեղքից մաքրվելու։ Ընդամենը հարկ կլինի խնդրին նայել քրիստոնեաբար, ներել նրա քաղաքական կոնյունկտուրային չհարմարվելը և չչարախնդալ, որ Սարգիսը բախտ է ունեցել երեք տարի վեց ամիս անցկացնել իր երազած երկրի բանտում…Հաջողություն:
Նվեր Մնացականյան
