Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! У каждого товара есть своя цена, в том числе у автомобильного номера, пушки последнего поколения или ударного беспилотника. Какой товар соответствует его капризам решает и выбирает обладатель денег. Проблема усложняется именно в процессе этого выбора, а иногда становится тщеславным нонсенсом в обществе, большинство членов которого место себе не находят, думая о своем солдате на границе. Что касается государства, то оно, можно сказать, осуществило самый успешный зондаж, выявив своего тщеславного. Более того, в этом смысле сделка безупречна – государство, стоящее на пороге войны, делает деньги из воздуха. На самом деле, нет ничего экстраординарного — в нефтебогатых странах Аравийского полуострова цены на такие номера начинаются от миллиона долларов. Необычность ситуации заключается в разнице между странами: в одном случае шейх платит, а в другом, скажем Кирк Керкорян, — нет. Кирк бы даже обиделся на такое предложение. Не только его номерной знак, но и его автомобиль был скромным средством передвижения. Но Кирк поднял с колен склонившуюся после бедствия Армению. А значит, каково будущее Армении? Было бы разумным шагом показательно передать поступившие таким образом деньги министерству обороны, заодно объявив, что этот счет отныне будет служить нашей безопасности. Это станет для нас большим открытием, потому что роскошью армянского сознания будет увидеть имя покупателя автомобильного номера за 300 тысяч долларов в списке благотворителей Всеармянского фонда. А если нет, выбор все тот же — жить в обществе в представлении шейха или Кирка Киркоряна. Так что, иметь много денег — не грех, грех рождается при распоряжении ими… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Ամեն ապրանք իր գինն ունի, այդ թվում և պետհամարանիշը, վերջին սերնդի հրանոթը, կամ հարվածային անօդաչուն։ Որոշողը փողատերն է, թե որ ապրանքն է ընտրում իր քիմքին համապատասխան։ Խնդիրը բարդանում է հենց այդ ընտրության ժամանակ, երբեմն էլ դառնում փառամոլական նոնսենս այն հանրությունում, որի անդամների մեծ մասը փշերի վրա է քնում ՝ սահմանին իր զինվորի մասին մտածելիս։ Ինչ վերաբերում է պետությանը, պետությունը, կարելի է ասել, իր ամենահաջող զոնդաժն է արել ՝ բացահայտելով իր փառամոլին։ Ավելին, այդ մասով գործարքն անթերի է․ պետությունը, այն էլ պատերազմի շեմին կանգնած, օդից փող է աշխատում։ Իրականում արտառոց ոչինչ չկա․ արաբական թերակղզու նավթային երկրներում այդ համարանիշների գները միլիոն դոլարից են սկսվում։ Արտառոցը երկրների տարբերության մեջ է․ մի դեպքում շեյխը վճարում է, մյուս դեպքում, ասենք Քըրք Քըրքորյանը ՝ ոչ։ Քըրքին անգամ առաջարկը կվիրավորեր։ Նրա ոչ միայն ավտոմեքենայի համարանիշը, այլև ավտոմեքենանան էր համեստ փոխադրամիջոց։ Բայց Քըրքը աղետից ծնկած Հայաստան է ոտքի հանել։ Ուրեմն որն է Հայաստանի պարագան։ Խոհեմ քայլ կլիներ այդ ճանապարհով եկած գումարը ցուցադրաբար պաշտպանության նախարարությանը տրամադրելը, հետն էլ հայտարարել, որ այդ հաշվեհամարն այսուհետև ծառայելու է մեր անվտանգությանը։ Դա ավելի մեծ բացահայտում է ենթադրում, որովհետև հայկական գիտակցության շքեղություն կլինի, եթե 300 հազարանոց պետհամարանիշի գնորդին հանդիպեք համահայկական հիմնադրամի նվիրատուների ցանկում։ Իսկ եթե՝ ոչ․ ընտրությունը նույնն է․ շեյխի, թե Քըրք Քըրքորյանի պատկերացրած հանրությունում եք ապրում։ Այնպես որ շատ փող ունենալը մեղք չէ, մեղքը ծնվում է այն տնօրինելուց․․․
Նվեր Մնացականյան
