Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Эта неделя завершилась, обобщив картину: Милли Меджлис Азербайджана выразил недоверие Штатам, а Парижу достались уроки демократии против диктатуры. Но и этого оказалось недостаточно, и было объявлено о запрете в Азербайджане деятельности Агентства США по международному развитию. Если этот спектакль не цирковой, то стоит посмотреть его до конца, потому что Парижу и Вашингтону угрожает сам нефтяной барон. Конечно, важно знать, кто разыгрывает азербайджанскую карту, но важнее, чтобы Армения не оказалась в этом гибридном хаосе так же, как она попала в ловушку 9 ноября. Антизападные сцены Баку не могут иметь азербайджанского происхождения. Лицензия на 44-дневную войну тоже не имела такого происхождения, как и этническая чистка в Арцахе, обмотанная в черную бумагу 9 ноября. Звать Армению на границу под западный демарш – из той же серии. Конечно, на границе можно обсуждать пограничные вопросы. Подпись выдуманной Лениным страны под бумагой, именуемой «миром», сейчас высоко оценивается на аукционе, точно, как это бывает в акционерном обществе. Так что, заказанные Алиеву западные демарши столь же смешны, сколь и губительны. Если бы Каддафи и Хусейн были живы, они бы дали по этому поводу показания. Вы думаете Алиев не знает, что письмо его судьбы пишется в тех самых странах, которым он сейчас показывает зубы? … Удачи!
Нвер Мнацаканян
Այս շաբաթն անցավ՝ պատկերն ամբողջացնելով․ Բաքվի միլլի մեջլիսը նահանգներին անվստահություն հայտնեց, Փարիզին բաժին հասավ բռնապետության դեմ ժողովրդավարության դասերը, դա քիչ էր՝ հայտարարվեց ամերիկյան միջազգային զարգացման գործակալության մուտքն Ադրբեջան արգելելու մասին; Եթե ներկայացումը կրկեսային չէ, արժի դիտել մինչև վերջ, որովհետև Փարիզին ու Վաշինգտոնին սպառնում է ինքը՝ նավթաբարոնը։ Թե ով է խաղարկում ադրբեջանական խաղաքարտը, իհարկե, կարևոր է, բայց ավելի կարևոր է հիբրիդային այդ քաոսում Հայաստանի չհայտնվելը, ինչպես հայտնվեց նոյեմբերի 9-ի թակարդում, որովհետև Բաքվի հակաարևմտյան այդ տեսարանները չեն կարող ադրբեջանական ծագում ունենալ, ինչպես չուներ այդ ծագումը 44-օրյա պատերազմի լիցենզիան, ինչպես չուներ նոյեմբերի 9-ի սև թղթով պաշարված Արցախի էթնիկ զտումը։ Արևմտյան դեմարշով Հայաստանին սահման կանչելը նույն շարքից է։ Սահմանին, իհարկե, կարող են սահմանային հարցեր քննարկվել։ Խաղաղության կոչվող թղթի տակ Լենինի հորինած երկրի ստորագրությունը հիմա աճուրդային բարձր գին ունի, ճիշտ այնպես, ինչպես լինում է բաժնետիրական ընկերությունում։ Այնպես որ, Ալիևին պատվիրված արևմտյան դեմարշները ինչքան էլ զվարճալի են, նույնքան էլ աղետաբեր։ Քադաֆին ու Հուսեյինը եթե ողջ լինեին, կվկայեին այդ մասին։ Կարծում եք Ալիևը չգիտի, որ իր ճակատագրի նամակը գրվում է հենց այն երկրներում, որոնց հիմա ատամ է ցույց տալիս․․․
Նվեր Մնացականյան
