Поздравьте Алиева, когда в Армению доедет оружие из Индии

Здравствуйте! От предложения первого президента Армении, вероятно, останется только завет стать в тысячу раз более серьезными и хотя бы раз — честными. Остальное, как случалось раньше, угаснет в армянском болоте псевдо-информации. Первый президент попросту не признает, что наименьший шанс имеет именно чаша весов политической искренности, потому что ни на одном форс-мажорном этапе в Армении еще никто откровенно не говорил «давайте бороться за неприкосновенность страны, а уже потом делить власть». Всегда происходило и, вероятно, будет происходить обратное – жертвовать неприкосновенным ради власти. Например, почему никто из считающих себя ответственным за судьбу Армении ни внутри, ни извне не говорит настоящую правду о том, что агрессия Баку в отношении Армении осуществляется в рамках ложной повестки демаркации границы и с таким же поддельным внешним хамелеонством. Если армянская консолидация происходит не вокруг этой истины, то кому она нужна? Почему не сейчас, когда сам Алиев помогает нашей консолидации больше, чем никто другой? Если хотите, в том, что должны делать Арцах и Армения, сегодня нас лучше всего ориентирует Алиев. Когда первые образцы индийского оружия доедут, поздравьте также Алиева и пообещайте Баку не наше место в ОДКБ, а более почетное место в этой структуре. Этим закроется и бесплодный внутренний дискурс Армении с демонстрацией просроченных амбиций… Удачи!

Нвер Мнацаканян

Շնորհավորեք Ալիևին, երբ Հնդկաստանից զենքը հասնի Հայաստան

Հայաստանի առաջին նախագահի առաջարկից հավանաբար կմնա հազարապատիկ լրջանալու և գոնե մեկ անգամ անկեղծ լինելու պատգամը, մնացյալը, ինչպես եղել է՝ կհանգչի պսևդոլրատվության հայկական ճահճում։ Ուղղակի առաջին նախագահը չի խոստովանում, որ ամենաքիչ շանսն ունի հենց քաղաքական անկեղծության նժարը, որովհետև Հայաստանի ֆորսմաժորային և ոչ մի փուլում դեռ ոչ ոք անկեղծորեն չի ասել՝ պայքարենք երկրի անձեռնմխելիության համար, հետո բաժանենք իշխանությունը։ Միշտ կատարվել է ու երևի դեռ կատարվելու է հակառակը՝ զոհաբերել անձեռնմխելին հանուն իշխանության։ Օրինակ, ինչու իրեն Հայաստանի ճակատագրի որևէ պատասխանատու համարող՝ ներսից, թե՝ դրսից, չի ասում բուն ճշմարտությունը, որ Բաքվի ագրեսիան Հայաստանի նկատմամբ իրագործվում է սահմանազատման կեղծ օրակարգով, նույնքան կեղծ արտաքին քամելիոնությամբ։ Եթե հայկական կոնսոլիդացիան այդ ճշմարտության շուրջ չէ, ում է այն պետք։ Ինչու ոչ հիմա, երբ հենց Ալիևը մեր կոնսոլիդացիային ավելի շատ է օգնում, քան որևէ մեկը։ Եթե կուզեք, մեզ այսօր ամենաշատը Ալիևն է կողմնորոշում, թե ինչ պետք է անեն Արցախն ու Հայաստանը։ Երբ հնդկական զենքի առաջին օրինակները տեղ հասնեն, շնորհավորեք նախ Ալիևին, և Բաքվին խոստացեք ոչ թե ՀԱՊԿ-ի մեր տեղը, այլ ավելի պատվավոր տեղ այդ կառույցում, դրանով կփակվի նաև Հայաստանի ներքին անպտուղ դիսկուրսը ժամկետանց ամբիցիաների ցուցադրությամբ․․․

Նվեր Մնացականյան