Rusarminfo Российско-Армянское информационное агентство
Здравствуйте! Гюмри отмечает День города уже с силой пережившегл произошедшее. Это поймут те, кто не забыл гробовой тишины десятилетий, оставшейся с землетрясения. Ныне город парит в самом широком смысле слова, сбрасывая с себя невзрачные наряды бедняка, привыкая к пению и шуму, веселью и смеху, которые теперь грозят оставить на дне этого веселья хозяина города, того, кто творит культуру жизни, задает планку чести и уважения. Собирательного гюмрийца, потеря которого будет очередным бедствием, когда будете искать в каждом уголке и не найдете городского поэта и певца, кузнеца и пекаря, потому что они становятся безбилетными пассажирами этого конвейера роскоши, не имеющего прошлого. Его маховик однажды не пощадит хранителя печали города, моющего орнамент городских стен безумца, несущего городское горе в церковь, без которого здесь не писалась история по одному простому правилу: Гюмри – город образа, без него двери мастерской останутся без хозяина. Те, кто знает, что это такое, наверняка загрустят, как сейчас грустят в музее перед хранящимся уже в стеклянной клетке экспонатом. Именно поэтому парение города нужно взять под контроль сейчас, чтобы потом не говорили, что от города мудрости остался только завет денег и желудка с утешением в виде рассказа о «Фаэтоне Алеке» из красной книги Гюмри… Удачи!
Нвер Мнацаканян
Հասյաստանի վարպետաց քաղաքը հայտնվել է ճոխության կոնվեյերի աղորիքում
Գյումրին նշում է քաղաքի օրը՝ արդեն վերապրումը գտածի ուժով։Սա կհասկանան նրանք, ովքեր չեն մոռացել երկրաշարժից մնացած տասնամյակների գերեզմանային լռությունը։ Հիմա քաղաքը ճախրում է՝բառի ամենալայն իմաստով, դուրս գալիս չքավորի հագ ու կապից, ընտելանում երգ ու աղմուկին, ծափ ու ծիծաղին, որը հիմա էլ սպառնում է այդ աղմուկի հատակին թողնել քաղաքի տիրոջը՝ ապրելու մշակույթը արարողին, պատվի ու հարգանքի նշաձողը սահմանողին, հավաքական գյումրեցուն, որին կորցնելը կլինի հաջորդ աղետը, երբ կփնտրեք ամեն անկյունում ու չեք գտնի քաղաքի պոետին ու երգչին, քաղաքի դարբնին ու հացթուխին, որովհետև նրանք դառնում են անտոմս ուղևորներ այս անանցյալ ճոխության կոնվեյերին, որի թափանիվը մի օր էլ չի խնայի քաղաքի տխրության պահապանին, քաղաքի նախշաքարերը լվացող խենթին, քաղաքի դարդ ու ցավը եկեղեցի տանողին, առանց որի այստեղ պատմություն չի գրվել՝մի պարզ կանոնով․Գյումրին կերպարի քաղաք է, առանց նրա անտեր կմնա վարպետաց դուռը։Նրանք, ովքեր գիտեն ինչ է դա, հաստատ կտխրեն, ինչպես տխրում են թանգարանում, արդեն ապակե վանդակի տակ պահվող նմուշի առջև։Դրա համար էլ հիմա է պետք տեր կանգնել քաղաքի ճախրանքին, որ հետո չասեք իմաստության քաղաքից մնաց փողի ու ստամոքսի խրատը, Գյումրիի կարմիր գրքում Ֆայտոն Ալեք մխիթարանքով․․․
Նվեր Մնացականյան
